Weg van de snelweg in China

Ons vertrek uit Xiahe, op 15 juli, vond bijna traditiegetrouw plaats in de regen. De zon van de dag ervoor was ook niet voldoende geweest om onze was te drogen, we kregen 'm dan ook keurig opgevouwen maar nog wel heel vochtig mee. Tijdens onze rit hebben we de was dus maar uitgespreid over de achterbank en hoedenplank om het toch een beetje droog te krijgen. De wegen waren beter dan verwacht en in vlot tempo trokken we door totaal verschillende landschappen. Eerst een heel stuk groene heuvels met riviertjes en natuurlijk yaks, en vervolgens, onverwacht, toen we een tunnel uitkwamen zaten we op een groene hoogvlakte. Ook hier noemen ze die klaarblijkelijk prairie trouwens. Op deze vlakte, zo'n 3.500 meter hoog waren grote kuddes yaks, schapen en geiten, onder begeleiding van Tibetaanse herders die hier ook hun tenten hadden opgeslagen. Onderweg belandden we een paar keer middenin een kudde yaks die niet opzij wilden. Omdat het zo vlot ging besloten we door te rijden naar Ma'erkang, zo'n kleine 200 km verder dan Hunyuan, de geplande eindplaats van deze etappe. Op het moment dat we die beslissing namen was het weer nog goed en dachten we dat het nog zo'n 100 km extra was trouwens. Helaas begon het even later te regenen en bleek het dus een stuk verder ... Wel reden we door een schitterend nieuw landschap, de Suomo Valley, een gebied dat wel wat weg heeft van de Rocky Mountains met zijn hoge beboste bergen rond de nauwe valleien met snelstromende rivieren. Hier leven de Jiarong, een minderheid die hele onchinese huizen bouwt. Ze zijn van steen en afgezien van de versieringen zou je ze zo in de Alpen verwachten. Het werd uiteindelijk bijna 19.00 uur voor we in Ma'erkang arriveerden maar toen was gelukkig wel net weer de zon doorgekomen en, nog een meevaller, we konden weer tanken. We moesten weliswaar dure 97 tanken in plaats van de gebruikelijke 93 maar toen we hoorden dat het tankstation net een half uur daarvoor was bevoorraad na 2 dagen gesloten te zijn geweest namen we dat graag voor lief. Een rondje hotels leverde opzienbarende resultaten op. Het 1e hotel waar we informeerden zag er luxe uit en had dure kamers, maar de prijzen bij het 2e hotel lagen nog eens 50% hoger, terwijl het 3e hotel weliswaar normale prijzen hanteerde maar geen vergunning had om kamers aan buitenlanders te verhuren ... Het werd dus toch het 1e hotel, het Celebrity Villa Hotel. Daar voelden we ons vanzelfsprekend helemaal thuis! Na een hapje eten in de eetstraat, een straat met allemaal restaurantjes in het centrum, gingen we snel naar ons onverwachte luxe hotel om bij te komen van een lange en vermoeiende reisdag.