Twee dagen Isfahan

Donderdag 23 mei hebben we in een lange en vermoeiende dag zo'n beetje alle bezienswaardigheden van de stad bezocht met een lokale gids. Ons beginpunt was natuurlijk het grote plein en aan dit plein bezochten we eerst de Sheikh Lotfollah moskee. Deze moskee heeft geen minaretten en was bestemd voor de vrouwen van de shah uit het paleis aan de overkant van het plein. Heel mooi was de Pauw in het dak van de moskee die werd gevormd door het zonlicht en die je alleen vanuit bepaalde hoeken kon zien. Daarna wilden we de Emama moskee bezoeken maar vanwege drie feestdagen was deze precies op de dagen dat we in Isfahan zijn gesloten. Het Ali Qapo paleis was gelukkig wel open. Met zijn 6 verdiepingen was het lange tijd het hoogste gebouw van de stad. Het heeft een heel groot bordes met uitzicht over het plein en op de bovenste verdieping een muziekkamer met heel goede akoestiek door een speciale constructie met opengewerkte tegels. We bezochten ook het Chehelsotoon paleis gelegen in een mooi park en gingen daarna met de bus naar de Khojou brug, de mooiste brug van Isfahan. Na een bezoek aan de Armeense kathedraal, waarvan de binnenkant van boven tot onder met schilderijen is versierd reden we nog even naar de bewegende minaretten van Manar Jomban. Helaas bewegen ze nu niet meer vanwege instortingsgevaar. Ter vervanging van het bezoek aan de Emama moskee gingen we nog naar de Jame moskee, de grootste vrijdagmoskee van Iran. Aan deze officiële tour voegden we 's avonds nog ons eigen stukje toe door met de taxi nogmaals naar de Khajou brug te gaan. We liepen terug naar het grote plein waar we nog een lokale ijsspecialiteit bestelden met vers citroensap. Lekker fris. 

Vrijdag de 24e was ook voor ons een beetje een vrije dag. Eerst gingen we naar het Abbasi hotel, een oude karavanserai met op de binnenplaats een leuk terras waarvan we helemaal in de vakantiestemming kwamen. Terrasjes heb je hier in Iran namelijk bijna helemaal niet. Naast ons op het terras zat een aantal Iraniërs waarvan de vrouwen, zoals hier vaak voorkomt dik onder de plamuur zaten en een van hen had bovendien een grote pleister op haar neus, waaraan je kon zien dat ze net een neuscorrectie heeft gehad. Ook dat zie je hier veel. 's Middags hebben we lekker op een bankje in het park gezeten en gekeken naar alle picknickende mensen om ons heen. Lekker zo'n rustige dagje maar morgen moeten we er weer tegenaan, om 7 uur vertrekken we voor de bijna 500 km lange rit naar Shiraz.