Shiraz

Op 25 mei bezochten we onderweg naar Shiraz in Isfahan nog de Duiventoren en een groot kerkhof. De toren was grappig, je moest goed uitkijken dat de duiven niets op je hoofd lieten vallen maar als je eenmaal boven was had je een mooi uitzicht over de stad. Het kerkhof was indrukwekkend. Hier liggen meer dan 8.000 strijders begraven die gesneuveld zijn in de oorlog tegen Irak (1980). We passeerden de nieuwe vrijdagmoskee. Hij is nog in aanbouw maar er moeten straks meer dan 100.000 mensen in kunnen. Na een stuk rijden kwamen we aan in Abaneh. Hier ging ieder voor zich lunchen, wij haalden een broodje hamburger en aten die op op een bankje in het park. Het vervolg van de route ging voornamelijk door vlakke gebieden maar wel met bergen aan alle kanten om ons heen. In Shiraz bleek dat we een suite als hotelkamer hadden. Na het inchecken liepen we een rondje door de stad om te zien waar de bezienswaardigheden zitten. Via de drukke bazaar zochten we onze weg terug naar het hotel. We kwamen nog een fruitstalletje tegen waar we vers vruchtensap kochten. Of het dit sapje was, de hamburger van tussen de middag, of zelfs het waterijsje onderweg, we weten het niet maar om een uur of zeven begon Cynthia misselijk te worden. Om elf uur 's avonds ging Ruud maar eens vragen bij de receptie of er een dokter kon komen maar we werden geadviseerd om met een taxi naar het ziekenhuis te gaan. Zo gezegd zo gedaan en een half uurtje later waren we bezig om ons door de bureaucratie in het ziekenhuis heen te worstelen. Eerst betalen en daarna naar de dokter. Na een paar injecties weer terug naar het hotel waar Ruud ontdekte dat de finale van de Champions League net gespeeld werd. Noch de injecties, noch de winnende goal van Robben hielpen Cynthia echter, de misselijkheid bleef.

De volgende ochtend besloten we daarom maar om in het hotel te blijven terwijl de rest van de groep op excursie ging. Er was wel sprake van enige verbetering maar erg snel ging het niet. Dus om 14.00 uur maar weer eens naar de receptie. Overdag bleek er meer mogelijk dan 's avonds, er werd een privé dokter besteld die na een half uur naar het hotel zou komen. Een half uur werd vijf kwartier maar toen waren ze er ook met z'n tweeën. Cynthia kreeg een infuus. Daarvoor werd eerst een schilderijtje van de muur gehaald waarna de spijker met een glas hoger in de muur werd gehamerd. Het infuus bleek echter wel te helpen want Cynthia begon op te knappen.