Takab, Takht-e-soleyman, Sanandaj

Op deze vrijdag, een zondag voor de moslims dus iedereen is vrij, vertrokken we na een wat warme en onrustige nacht voor een bezoek aan Takht-e-soleyman. Dit is een ruïne van een heel groot tempelcomplex. Er wordt gezegd dat het de geboorteplaats is van Zorathustra, de grondlegger van het Zoroastrisme. Bij een kratermeer zijn de resten van het Sassanidische paleis en een vuurtempel te zien. De toegang hag nog al wat voeten in de aarde omdat op de ruit de toegangsprijs stond vermeld die tien keer zo hoog was dan op de kaartjes vermeld. Wat bleek nu, de prijzen waren verhoogd maar de nieuwe kaartjes waren nog niet geleverd. Dat werd simpel opgelost door iedereen tien kaartjes per persoon te geven. Het was een mooi complex en er liepen ook een hoop Iraanse toeristen rond die meer belangstelling hadden voor een praatje met ons dan voor het complex zelf. Helaas waren er erg veel wolken tussen ons en de zon, het was dus best fris.

Na het bezoek aan de tempel gingen we naar een kleine uitgedoofde vulkaankrater. De klim naar de top zag er bedrieglijk simpel uit maar viel nog best tegen. Op het tweede deel van de klim was er geen pad meer en moesten we echt klauteren. Gelukkig scheen de zon nu wel en het uitzicht zowel de diepte van de krater in als naar de omgeving was mooi. We begonnen net op tijd aan de terugtocht want zodra we het moddergedeelte waren overgestoken kregen we een hagelbui over ons heen. Dat deed nog best pijn. Terug bij de bus konden we even bijkomen want de chauffeur had thee voor ons gezet. We gingen nog langs bij ons hotel om twee mensen van de groep op te pikken en te lunchen. De reis naar Sanandaj verliep verder goed. Onderweg stopten we nog bij een stuwmeer waar een heleboel mensen aan het picknicken waren, het was immers hun vrije vrijdag. Aangekomen in het hotel besloten we om daar ook maar te eten. Het opnemen van de bestelling verliep chaotisch,