Samarkand

Op 7 juni vertrokken we uit Buchara, nou ja vertrokken ... Binnen 500 meter stonden we al weer stil om een Medressa te gaan bekijken. Pas daarna gingen we echt van start. Over de rit naar Sahrisab, de geboorteplaats van Timur Lenk, een grote veroveraar en held van Oezbekistan (maar niet van de buurlanden), valt op zich niet veel te melden. Wel is duidelijk dat dit een voornamelijk agrarisch land is. In elke plaats waar je door komt zie je dan ook mensen die de producten van hun eigen land op straat verkopen en daar krijg je een gezellig straatbeeld van. Ook kom je overal kuddes vee tegen, geiten, schapen, koeien en zelfs kamelen. Meestal met een herder op ezel in de buurt. Na ons bezoek aan Sahrisab met de overgebleven poort van het paleis en een standbeeld van Timur, gecombineerd met een lunch reden we door naar Samarkand waar we van de hoofdweg afreden, een woonwijk met oude aftandse Sovjet woonplaats binnen gingen en daar plotseling hotel Zarina aantroffen. Een onverwachts pittoresk hotel, waarschijnlijk voorheen het woonhuis van een rijke Russische familie, gebouwd rond een binnenplaats en nog helemaal in oude stijl. Erg leuk en totaal onverwacht in zo'n woonwijk. Ook erg leuk: er zat een prima restaurant op de hoek van de zijstraat en het Registan, het pronkstuk van Samarkand, was nog geen 100 meter verderop ... Wij eindigden de lange reisdag met onder andere Manty, oftewel dumplings, op het balkon van het al genoemde restaurant, met uitzicht over de drukke straat.

De volgende dag gingen we ons lijstje bezienswaardigheden afwerken. Eerst naar het Registan, waar we geconfronteerd werden met repetities voor de openingsceremonie van de Centraal Aziatische spelen in augustus. Daarvoor waren ook al tribunes en zo opgebouwd. Voor het maken van foto's was dat niet zo prettig maar het was best een gezellige boel. Even een feitje: toeristen uit Oezbekistan betalen 1.000 Som toegang, wij moesten 14.400 Som betalen ... Erg prettig is dat alles wat we wilden zien op loopafstand van elkaar ligt. Zo bezochten we onderweg naar Shah-i-Zinda, de avenue of mausoleums met daarbij zijn necropolis, een reusachtige begraafplaats, eerst nog de Bibi Khanym moskee en op de terugweg de Siob Bazar. Afgezien van die Bazar die gewoon gezellig is, zijn alle andere gebouwen erg mooie staaltjes van moslim architectuur. Maar zelfs daarvan kun je genoeg krijgen bij meer dan 40 graden in de schaduw, en dus gingen we 's middags eerst maar eens rusten in het hotel. Daar bleek het kleine zwembad inmiddels gevuld met koud water, heerlijk verfrissend. Wat dan wel weer een beetje jammer was, het vullen van het zwembad was ten koste gegaan van onze waterdruk en dus hadden we een paar uur geen water, tot de druk weer opgebouwd was.