Buchara

Twee dagen lang hadden we vrij om Buchara te verkennen. Daar hebben we dan ook rustig onze tijd voor genomen, dat moet ook wel met de temperaturen van rond de 35 graden hier. Gelukkig hadden we een leuk hotel vlak aan het Lyabi-Hauz, het centrale plein van de oude stad. Rondom dit plein staan diverse gerestaureerde gebouwen, allemaal op de Unesco wereld erfgoed lijst, en in het midden is een vijver met daarnaast een restaurant met terras. Onweerstaanbaar gezien het vrijwel ontbreken van terrassen (en zelfs terrasjes) de afgelopen weken. In de oude stad zijn vanzelfsprekend veel moskeeën en medressa's maar ook bazaars en parken. We bezochten theehuizen en slenterden door de steegjes van de stad. Natuurlijk kwamen we daarbij ook de Kalon minaret tegen. Deze minaret is 47 meter hoog en was destijds het hoogste gebouw van de wereld. Nu bijna niet meer voor te stellen maar ja de minaret staat er inmiddels ook al 880 jaar! Toen de mongolen de stad veroverden was de Mongoolse veldheer zo onder de indruk van de toren dat hij beval dat deze mocht blijven staan terwijl de rest van de stad verwoest werd. De toren is op een bijzondere manier gefundeerd en daarom aardbevingbestendig. Minder fraai misschien is dat ter dood veroordeelden vroeger van de minaret afgeworpen werden ... Oezbekistan is een bijzonder land maar de mensen zijn er erg aardig en lachen graag hun gouden tanden bloot. Heel veel vrouwen hebben gouden plaatjes op hun tanden laten zetten. Dat vinden ze hier dus gewoon mooi. Ze willen hun gouden gebit echter niet graag op de foto. Vandaag op de markt fotografeerden we bijvoorbeeld twee vrouwen, op hun eigen verzoek, maar denk maar niet dat ze ook voor de foto wilden lachen! Nog een weetje: ook hier hebben ze weer een automerk dat zwaar oververtegenwoordigd is en dat is Chevrolet/Daewoo. Vooral de Matiz zie je veel, als taxi. Nooit geweten dat er zoveel mensen in zo'n kleine auto passen. Morgenvroeg vertrekken we naar Samarkand. Die stad zou nog mooier, maar ook nog toeristischer moeten zijn dan Buchara (dat ze hier zelf overigens Buxoro noemen).