Leven op z'n Kirgizisch

Zodra de rug weer uit de kreukels was gingen we kleumend op zoek naar een ontbijt. De temperatuur was 's nachts flink gedaald en de wind was niet echt gaan liggen terwijl warm water nog net zo afwezig was als gisteren, dus aan douchen en scheren waren we in ieder geval niet veel tijd kwijt. We maakten een dagtocht naar het kamp waar we eigenlijk hadden moeten verblijven maar waar nu onvoldoende tenten waren. Na een mooie wandeling met nog best wat zon was er de mogelijkheid om paard te rijden. Ruud ging dat eens proberen en kwam erachter dat het een stuk helpt als je de Kirgizische commando's voor lopen en stoppen kent! Het werd steeds kouder en we zochten beschutting in een Yurt waar de bewoners de kachel flink opstookten en aan het lunchen waren. Erg gezellig, we kregen zelfs wat te eten en een kommetje Koumis (gefermenteerde paardenmelk) om te proeven. Bij terugkomst in ons eigen kamp bleek dat het weer ook in lagere gebieden verslechterde, bij ons regende het. We hadden om warm water voor een douche gevraagd maar dat bleek lastig. Er werd wel een teil water verwarmd op yakmest maar daarmee was het water nog niet in de douche ... Uiteindelijk werd het douchen met een emmertje water en een mandybak. Slapen werd ook minder eenvoudig dan verwacht. Net toen iedereen naar bed wilde bleek onze Yurt te lekken en moesten we met matrassen gaan slepen. Gelukkig was er alleen een doek verschoven en bleef het verder droog (binnen tenminste) zodat we onder zeil konden!