Goreme, Kahta en Sanliurfa

Woensdag 8 mei was een lange reisdag. We moesten meer dan 500 km afleggen van Goreme naar Kahta. Hoewel de wegen op zich prima zijn doe je er toch vrij lang over omdat je door de bergen rijdt en soms ook dwars door plaatsen heen moet. Daar kwam nog eens bij dat in de loop van de middag de airco kapot ging, aan onze rechterkant van de bus waar de zon op scheen. Vlak voor we in Kahta aankwamen zijn we daarom langs een garage gereden, een van de tientallen garages die daar bij elkaar zaten, om te informeren of de airco de volgende dag daar gerepareerd kan worden. Na aankomst bleek dat we die nacht een hele grote hotelkamer hadden met een gewoon toilet, beter dan de hurktoiletten die we inmiddels onderweg tegenkomen. We gingen eten in een restaurant aan de overkant van de straat en daarna gingen we wat wandelen. Het bleek dat er behalve deze straat weinig winkels of restaurants waren maar aan het eind van de straat was op de hoek een heel groot buiten theehuis. Daar zaten enkele tientallen mannen thee te drinken en domino te spelen. We zijn er maar brutaalweg bij gaan zitten. In het begin een beetje ongemakkelijk maar niemand stuurde ons weg. We kregen zelfs thee aangeboden van een man aan een tafeltje naast ons. Nadat we aan de praat waren geraakt bleek dat hij de volgende dag onze gids zou zijn. Opvallend is hoe aardig en behulpzaam de mensen hier in Oost Turkije zijn.

Inderdaad stond de man uit het theehuis de volgende morgen weer voor onze neus. We gingen met twee kleinere busjes de bergen in waar onze grote bus niet kon komen. Eerst bezochten we een oude Romeinse brug, nog gebouwd door een legioen uit de Lage Landen die hier naar toe gestuurd waren als straf. Via diverse ruïnes, o.a. Van een 800 jaar oud kasteel en Artimeia, kwamen we bij het letterlijke hoogtepunt van de excursie: Nemrut Dagi. Dit is de hoogste top van het Taurusgebergte, waar op 2166 meter hoogte grote stenen beelden staan, in een opstelling die wel een beetje weg heeft van Abu Simbel. Het laatste stuk, een half uurtje, moesten we zelf klimmen over een rotspad. Best pittig. Bovenop de berg troffen we niet alleen die beelden aan maar ook sneeuw! Terug in Kahta de eerste regen op deze reis. Na de lunch, in hetzelfde restaurant, zoveel keuze was er niet, vertrokken naar Sanliurfa. Onderweg passeerden we niet alleen het Ataturk stuwmeer en staken we de beroemde Eufraat rivier over, maar kwamen we ook een pantserwagen en een Syrisch vluchtelingenkamp tegen. De grens is hier nog maar enkele tientallen kilometers vandaan. Sanliurfa blijkt een heel gezellige plaatst te zijn. Een universiteitsstad met een grote geschiedenis. Vroeger heette het namelijk Edessa en dat was een heel belangrijke plaats tijdens de Kruistochten. Er wonen nu 515.000 inwoners en er is een druk centrum met een hele grote Bazar