Op naar China

Op de langste dag van het jaar gingen we een lange rit maken, helemaal naar Kashgar. De afstand naar de grens was ca 100 km maar op de eerste 50 km werden goede, net geasfalteerde, stukken weg afgewisseld met slechte, helaas ook langere, heel slechte stukken weg en na de eerste Kirgizische grenscontroles volgden er nog 50 km nog slechtere weg. Na ruim 3 uur, en nog 3 kirgizische controles, kwamen we aan bovenop de 3.752 meter hoge Torugart pas en daar bleek de poort afgesloten met een dikke ketting. Na een half uur werd die geopend en zodra de wachtende vrachtwagens er door waren en ons vervangende vervoer gearriveerd was konden we lopend de grens over en in het Chinese busje stappen. Weer 5 km verder bleek de Chinese douane lunchpauze te hebben, weer wachten dus, en nadat we deze post uiteindelijk gepasseerd waren moesten we nog ruim 40 km rijden voor we bij de definitieve douane en immigration kwamen. Nadat ze er van overtuigd waren dat Cynthia niet Chinees maar Nederlands was mochten we ook echt China in. Nog ruim 2 uur naar Kashgar en ook nog eens 2 uur tijdsverschil. Dat werd een latertje. Bij het hotel bleek echter een backpackerscafe te zitten met heel goed Chinees eten, een verademing na het eentonige kebab eten in centraal Azië, en Wifi. Meteen de dichtstbijzijnde ATM opgezocht en eindelijk weer lekker opgefrist na douche en scheerbeurt, gingen we laat maar voldaan naar bed.

De volgende dag hadden we ter vrije besteding. We wandelden naar het oude uygurse centrum en slenterden er door de straatjes. Na een bezoek aan de moskee en een supermarkt vonden we een theehuis waar we op het balkon op de eerste verdieping pauzeerden en thee dronken met uitzicht op de groentemarkt. Het heetste deel van de dag, het was zo'n 35 graden, brachten we door in het café en op de kamer. Siësta. 

Op 23 juni bezochten we de beroemde dierenmarkt van Kashgar. Eerlijk gezegd vonden we die van Karakol leuker. In Kashgar is het wel erg georganiseerd, alle schapen worden bijvoorbeeld op een rijtje vastgebonden. De zondagsmarkt bazaar waar we ook heengingen was gigantisch groot en ook ver van ons hotel. Gelukkig konden we weer met de bus mee terug want lopen in deze hitte is geen aanrader. Ook deze avond genoten we weer van heerlijk Chinees eten voor we naar bed gingen. Een echt bed nog. Morgen in de trein voor een 22 uur durende rit naar Turfan en dus een slaapplaats in de trein ...