Bezoek aan Qom

Voor de eerste stop hoefden we vandaag, maandag 20/5, de stad Hamadan niet eens uit. We bezochten het mausoleum en museum van Avicenna, een soort Perzische Michel Angelo in het kwadraat. Hij was van alle markten thuis, was op zijn 16e al afgestudeerd arts, schreef boeken over poëzie en filosofie en natuurlijk zijn Kanon van de geneeskunde, een standaardwerk dat eeuwen lang de basis van de geneeskunde is geweest tot in Europa toe. Hoewel het mausoleum/museum officieel pas om 9.00 uur open ging maakten ze voor ons al om 8.15 uur de deur open. Gratis.

De reis werd vervolgens onderbroken door diverse stops, onder andere om te tanken. De diesel kost hier 2.000 Rial per liter, nog geen € 0,05! Verder moet onze chauffeur in bijna elke plaats van betekenis zijn tachograaf en de passasierslijst bij de politie laten afstempelen. Daar moeten we soms voor omrijden en altijd op wachten.

Op advies van de chauffeur brachten we ook een bezoek aan de citadel van Nooshijan, de oudste vuurtempel die tot nu toe in Iran is gevonden. Al met al was het al 11.30 uur voor we echt gas gingen geven en toen was het nog 208 km naar Qom.  

De lunch schoot er bij in en de biscuits waren op toen we tegen vieren in Qom aankwamen. We moesten overstappen op een andere bus die ons in vliegende vaart naar het mausoleum van Fatima bracht. Een complex met vele koepels waaronder een gouden. De vrouwen moesten ondanks al hun voorbereidingen toch een ter plaatse verstrekte doek (chador) om. Lange mouwen bedekken immers wel de armen maar verhullen niet de vorm ervan. En als die doeken nou nog een beetje hygiënisch waren... 

De ontvangst was echter allervriendelijkst. We kregen een sapje aangeboden en een Mollah uit India heette ons welkom. Zijn zwarte tulband zou er op duiden dat hij een rechtstreekse afstammeling van Mohamed zou zijn. Niet onmogelijk natuurlijk, maar toch. In ieder geval was hij een van de meer dan 100.000 studenten aan de Islamitische universiteit in Qom. Ondanks het feit dat Qom de op een na heiligste stad van Iran is en we in het belangrijkste heiligdom van de stad rondwandelden was de sfeer toch heel ontspannen. We mochten bijna overal fotograferen, alleen bij de tombe niet. De orderbewakers waren uitgerust met een heuse plumeau en daarmee krijgt iedereen die in overtreding is een tikje. Dat had een stuk strenger gekund. Wel weer vreemd dat Ruud de foto's wel mocht maken die Cynthia verboden werden. Het was erg druk maar gezellig ook spelende kinderen op de diverse pleinen. Heel erg mooie gebouwen met mozaïeken en ook vier gigantische parasols die er in opgevouwen staat uitzien als raketten die klaarstaan voor lancering. Na het bezoek reden we in zo'n 1,5 uur over een goede snelweg (tol) naar Kashan.