Dunhuang

Na ons bezoek aan Turfan, waarbij we van die eerder genoemde aanslag overigens niets gemerkt hebben, we vernamen het uit de Nederlandse media, gingen we naar Dunhuang. Een van de attracties hier zijn de grote, tientallen meters hoge zandduinen. Vanzelfsprekend hebben we ze bezocht en beklommen, een bijzonder vermoeiend en warm karwei, zelfs na 18.00 u. Van elke attractie wordt in China een heel commercieel circus gemaakt met de bijbehorende hoge toegangsprijs (categorie Efteling).

Bij deze zandduinen waren ook kameelritten, quadrijden en ultralightvliegen mogelijk. Wij hebben ons beperkt tot lopen en klimmen en hadden zelfs de feloranje "sokken" niet gehuurd die zo'n beetje alle Chinezen aantrokken tegen het rulle zand. Achteraf bezien hadden ze dat trouwens niet slecht bekeken want dat (hete) zand zat overal ... De beklimming was in ieder geval een hele belevenis en we waren blij weer met een taxi terug naar het hotel te kunnen komen. 's Avonds gingen we eten op de avondmarkt waar je kunt kiezen uit tientallen restaurantjes, al dan niet met een paar tafeltjes buiten.

De volgende dag ging de georganiseerde excursie naar de Mogao grotten. Dat zijn eigenlijk 735 in de rotsen uitgehouwen ruimten, gevuld met boeddhistische beelden, tekeningen en andere versieringen, van vele eeuwen oud. Mooi maar vermoeiend zo'n bezoek. Het kan namelijk alleen met gids en dus ook in het tempo van de gids en de onze was zo enthousiast en wist er zoveel van dat het een heel tijdje duurde voor we de toegestane 10 grotten bezocht hadden. 

Op 29 juni verlieten we Dunhuang en reden naar Jiayuguan, waar we het grote fort aan het westelijke uiteinde van de Great Wall of China bezochten. Het fort bleek niet helemaal verlaten. Naast alle Chinese toeristen liepen er ook tientallen Chinese soldaten, gekleed in eeuwenoude wapenuitrustingen rond. Zeker afgekeken van het Archeon ...

We waren ruim op tijd voor onze laatste nachttrein bij het station, maar tijdens de lunch bleek dat er iets was misgegaan, er waren geen kaartjes gereserveerd! Het kostte bijna anderhalf uur maar zo'n 30 minuten voor de trein zou vertrekken waren de kaartjes alsnog bemachtigd. Alleen bleek bij het instappen dat op het kaartje voor de reisbegeleider een verkeerde datum stond. Koffer de trein ingesmokkeld en hijzelf er zo'n beetje ingeduwd maar wel net op tijd aan boord. In de trein duurde het echter nog ruim een uur discussieren en zoeken voor hij ook echt een nieuw en geldig kaartje (en een slaapplaats!) had.